Deze tekst is in uitgebreidere vorm te vinden op de website van Animal Freedom.
Een groot deel van de Nederlandse vee-houdende boeren is de weg kwijt. Ten koste van het dierenwelzijn en het milieu zijn ze langzaam maar zeker op jacht gegaan naar het grote geld. Aangemoedigd door de overheid, verleid door de banken en met stilzwijgende toestemming van de meeste burgers kozen ze voor groot, groter, grootst.
Het heeft geleid tot een morbide systeem van grootschalige uitbuiting van dieren. Natuur en milieu worden, ook buiten Nederland, op grote schaal vernield om ons vee te voeden. Met het regelmatig dumpen van overschotten die onze volledig uit haar krachten gegroeide veehouderij oplevert, draagt Nederland fors bij aan de instandhouding van honger in delen van de wereld.
Het is een zorgvuldig geconstrueerde en in stand gehouden mythe dat Nederland de wereld voedt. Onze bijdrage aan de mondiale zuivelproductie is 1,5%, de bijdrage aan de mondiale vleesproductie iets meer dan 1%. Nederlands voedsel wordt in het buitenland bovendien vooral verkocht aan de rijke middenklasse, en niet ingezet om de 800 miljoen hongerigen te voeden.
De agro-propaganda machine heeft er bij de burger een rotsvaste overtuiging ingeramd: de Nederlandse land en tuinbouw is een belangrijke pijler van onze economie. We zijn immers, na de VS, de op een na grootste agro-exporteur ter wereld. Een mega prestatie voor dat kleine landje aan de zee.
De werkelijkheid ziet er iets anders uit. Ongeveer een derde van de Nederlandse agro-export is doorvoer. Wij fungeren dus alleen als tussenstation, maar in de statistieken telt het als export van Nederlandse boeren. Nog eens een derde gaat om geïmporteerde grondstoffen die door multinationals worden bewerkt tot bijvoorbeeld chocolade of tabakswaar. In de statistieken duikt het op als export van Nederlandse boeren. Ongeveer de helft van de wel in Nederland geproduceerde landbouwproducten leunt zwaar op buitenlandse grondstoffen, zoals veevoer en energie.
En dan is er nog de mythe dat hier het meest efficiënt en diervriendelijk wordt geproduceerd. In de berekeningen waarmee dat wordt aangetoond blijft de schade aan natuur en milieu stelselmatig buiten schot. Er is onze wetgeving inderdaad een begin van zorg voor dieren vastgelegd, maar deze wordt in veel gevallen met andere wetgeving weer ongedaan gemaakt.
Zo is het bijvoorbeeld al sinds 1995 bij wet verboden om de snavels van kippen te knippen, maar de inkt was nog niet droog of via een algemene maatregel van bestuur werd het toch weer toegestaan. En zo gaat het vaker.
Deze website probeert het masker waarachter de veehouderij zich verschuilt, weg te trekken. Het geeft een onthutsend beeld van drogredenen, halve waarheden en hele leugens waarmee een reus op lemen voeten overeind wordt gehouden.
Meer lezen over hoe de zucht naar steeds meer geld verdienen dierenleed oplevert? Kijk voor een overzicht van de artikelen op de sitemap.
